Wizjonerzy. Myśliciele. Kreatorzy. Ponownie na wielkim ekranie? Jak najbardziej! Zwłaszcza, że nadarzyła się ku temu idealna sposobność. 90 lat działalności Warner Bros. Podczas Klasycznej Filmowej Jazdy dane było mi zobaczyć 3 wybrane dzieła w kinie "Świt" w Czechowicach-Dziedzicach.
Magia ubrana w kolory i dźwięki
2001: Odyseja kosmiczna
Trudno mówić czy pisać o specyfice kina Stanleya Kubricka, nie zdradzając przy tym szczegółów i smaczków składających się na całość jego ambitnych produkcji. Oszczędność słów w przypadku opiniowania o "Odysei kosmicznej" jest dobrym pomysłem. Ci, którzy nie znają twórczości reżysera, niech mają niewątpliwą przyjemność z odkrywania go samodzielnie. Co mogę dodać? Po raz drugi uwierzyłam w siłę science-fiction (moim pierwszym zachwytem był Sharman z "Rocky Horror Picture Show"). Zawiłość relacji międzyludzkich nie ma znaczenia, podobnie jak analizowanie motywacji bohaterów bądź skupienie nad ciągiem zdarzeń. Nie na tym rzecz polega. Od strony wizualnej obraz ten zyskuje na ogromnej wartości. Efekty specjalne są wiodącym walorem filmu. Intensywne kolory mają znaczenie. Powtarzająca się muzyka Richarda Straussa powoduje niegasnące zaciekawienie, czujność, a zarazem niepewność. Człowiek w obliczu wszechświata jest naprawdę mały, niewiele może, lecz rozwija się w nim niezaspokojona wnikliwość, potrzeba poznania kosmosu. Wszystkie te fakty bardzo szybko docierają do odbiorcy. Zmierzenie się z tak osobliwym artyzmem, a już tym bardziej prawienie o nim, nie jest łatwe.
Miłość niejedno ma imię
Co się wydarzyło w Madison County
Świat pozorów, w którym dusi się Francesca, jest przewidywalny oraz nużący. Jej marzenia są mocno uśpione, a myśli skoncentrowane na dzieciach i mężu. Wciąż brakuje czasu na własne potrzeby i przyjemności. W jaki więc sposób można pobudzić skrępowaną kobiecość? Poczucie wyzwolenia w świadomości gospodyni zdaje się w ogóle nie istnieć. Gdy wyjeżdżają najbliżsi, zjawia się zagubiony mężczyzna mający za zadanie sfotografować pobliskie mosty w ramach pracy nad materiałem do magazynu "National Geographic". Niewinne spotkanie staje się początkiem ich wspólnej, spontanicznej przygody. Czy to zwykły zbieg okoliczności? A może zasługa losu? Iskierka nadziei na lepsze jutro? Brzmi naiwnie, ale taki urok melodramatu. Fenomenalnego w swym gatunku, warto dodać. Fabuła porusza, konsekwentnie poprowadzona historia od początku do samego końca ciekawi, pozostawia widza w niepewności, zawieszeniu. Duet aktorski Streep i Eastwooda, a także wyczuwalna na ekranie intymność tych dwojga, nie wymaga uzupełniającego komentarza. Sielski klimat, pięknie urządzone wnętrza czy też urokliwa przyroda potęguje estetyczne doznania. Polecam, dajcie się zaczarować, odpłyńcie na chwilę wraz z parą kochanków, przeżywajcie z nimi wszystkie wątpliwości, wszelakie dylematy. Nie oceniajcie morali.
Kobiety w świecie mężczyzn
Tramwaj zwany pożądaniem
Intrygujący tytuł, piękno Nowego Orleanu uchwycone w czerni i bieli, galeria arcyciekawych postaci, znane nazwiska. Prawdopodobnie o filmie tym wręcz nie wypada mówić źle. Odniósł sukces i po dziś dzień zachwyca nawet najbardziej wytrawnych krytyków. Ja zaliczam się do grona osób, które wyniosły z seansu bardzo ciepłe, pozytywne wrażenia. Wciąż powracam do niego pamięcią i odświeżam sceny z udziałem Vivien Leigh. Wcieliła się ona w dynamiczną, prowokującą bohaterkę o imieniu Blanche. Z niewiadomych przyczyn przyjeżdża do siostry i informuje ją o swojej kiepskiej, wymęczonej kondycji psychicznej. Uroda aktorki fantastycznie współgra z cechami osobowości podupadłej na zdrowiu kobiety. Mimozie zapatrzonej w siebie trudno zaufać, a jej tajemniczość zdaje się podsycać złość i agresję Stanleya Kowalskiego, szwagra-chama. Są uniesienia, są wybuchy gniewu. Kazan wpisuje się w konwencje i normy starego kina. Dla niektórych przesadna teatralność może być wadą. Dla mnie - absolutnie nie. W ślad za Leigh podąża szybkim, zdecydowanym krokiem Marlon Brando, a Kim Hunter nie pozostaje w tyle. To trójkąt doskonały. Świat zdominowany przez mężczyzn, do których należy ostatnie zdanie, przeraża, a bezradność niesamodzielnych pań jest kluczowym tematem refleksji nad istotą rzeczy.
